انواع سمعک بر اساس مدار پردازشی و محل قرار گیری بر روی گوش در 2 دشته بندی کلی خلاصه می شوند . براساس قرار گیری بر روی گوش سمعکها می توانند مدار پردازشی مختلفی داشته باشند که در ادامه تشریح خواهیم کرد .
انواع سمعک بر اساس مدار پردازشی
سمعک ها را می توان را براساس مدار پردازشی و نحوه قرار گرفتن بر روی گوش تقسیم بندی کرد. براساس مدار پردازشی سمعک ها به انواع زیر تقسیم بندی می شوند:
- سمعک های آنالوگ
- سمعک های(Analog)
- سمعک های قابل برنامه ریزی (programmable)
- سمعک های دیجیتال (digital)
- سمعک های هوشمند (intelligent)
- سمعک های بلوتوث دار (wireless)
مهم است که بدانید سمعک شما دارای چه مدار پردازشی می باشد و چه مزایایی برای کاربر سمعک خواهد داشت .
سمعک آنالوگ
نسل اولیه سمعک ها می باشند و دارای ساده ترین مدار پردازشی هستند. از سه بخش اصلی میکروفون، تقویت کننده و رسیور تشکیل شده اند. باتری نیز وظیفه تامین انرژی را بر عهده دارد. در سمعک های آنالوگ یک کمیت فیزیکی به نام صوت به کمیت فیزیکی دیگر به نام الکتریسیته تبدیل می شود.
میکروفون صوت را دریافت می کند و پس از تبدیل، به تقویت کننده فرستاده می شود. صوت پس از تقویت به رسیور تحویل داده می شود و وارد گوش می شود. سمعک های آنالوگ دارای ولوم کنترل جهت تنظیم صدا می باشند. در این سمعک ها می توان تنها یک برنامه شنیداری طراحی کرد.
سمعک قابل برنامه ریزی
نسل دوم سمعک های آنالوگ هستن که بوسیله کامپیوتر تنظیم می شوند. در این سمعک تقویت کننده و فیلترهایی وجود دارد که می تواند از منبع دیجیتالی نیز استفاده کند. این سمعک ها بوسیله قطعه ای الکتریکی به نام هایپرو به کامپیوتر متصل می شوند. در سمعک های قابل برنامه ریزی امکان اتنظیم بیش از یک برنامه شنیداری وجود دارد.
سمعک دیجیتال
سمعک دیجیتال نیز دارای سه بخش اصلی میکروفون، تقویت کننده و رسیور و هم چنین باتری می باشد. مدار پردازشی سمعک دیجیتال از نوع DSP می باشد.
تنظیم سمعک های دیجیتال بوسیله کامپیوتر است. در سمعک های دیجیتال بیش تر از یک برنامه شنیداری وجود دارذ. تعداد برنامه های شنیداری بستگی به تعداد کانال و باند دارد. هر چه قدر تعداد کانال و باند درسمعک دیجیتال بیش تر باشد دارای برنامه های شنیداری بیش تری می باشد. افزایش تعداد برنامه های شنیداری باعث افزایش میزان رضایت بیمار از سمعک می شود.
سمعک هوشمند
نسل دوم سمعک های دیجیتال می باشند که مدار پردازشی در آنها پیشرفته تر شده است. امروزه اکثر سمعک های موجود در بازار از سمعک های هوشمند می باشند. در سمعک های هوشمند با استفاده از میکروفون های هوشمند، گفتار ردیابی می شود و فرد کم شنوا برای شنیدن گفتار، انرژی کمتری مصرف می کند.اصوات گفتاری تقویت می شوند و همزمان اصوات مزاحم و نویزهای محیطی حذف خواهند شد.
در نتیجه گفتار واضح و شفاف به گوش می رسد. سمعک های هوشمند نیز دارای سه بخش اصلی سمعک می باشند. برنامه های شنیداری در آنها بستگی به محیط زندگی بیمار دارد. مدار پردازشی سمعک هوشمند می تواند صداهای آرام، بلند و گفتاری را در مدارهای جداگانه آنالیز کند
سمعک وایرلس
سمعک های وایرلس از نسل سمعک های هوشمند می باشند. تمامی ویژگی های سمعک هوشمند در مورد سمعک وایرلس صادق است. امکاناتی از جمله ردیابی گفتار در حضور نویز زمینه، کنترل فیدبک، کنترل وزوز و… می تواند در سمعک وایرلس وجود داشته باشد.
تکنولوژی وایرلس باعث می شود تا سمعک های موجود بر روی دو گوش بتوانند رفتار گوش طبیعی را شبیه سازی کنند. در افراد با شنوایی طبیعی، اطلاعات صوتی محیط بوسیله دو گوش جمع آوری می شود. مغز از هر دو گوش اطلاعات را دریافت و تفسیر می کند و از آن به نام شنوایی دوگوشی یا پردازش دو گوشی یاد می کنند.
تکنولوژی وایرلس باعث ارتباط سریع هر دو سمعک می شود و اطلاعات یکپارچه به مغز ارسال می شود. تکنولوژی وایرلس هم چنین می تواند باعث ارتباط بی سیم بین سمعک و دیگر وسایل شنیداری مثل تلویزیون، mp3 و موبایل شود.
انواع سمعک بر اساس قرار گیری بر روی گوش
سمعک ها براساس قرار گرفتن بر روی گوش به انواع زیر تقسیم بندی می شوند:
- جیبی (body worn)
- سمعک عینکی (spectacle)
- سمعک پشت گوشی(BTE)
- سمعک های داخل گوشی(ITE)
- سمعک های(IIC)
- سمعک های کاملا داخل کانال گوش(CIC)
- سمعک های داخل کانال(ITC)
انواع سمعکها براساس نحوه قرار گیری بر روی گوش دارای مزایا و محدودیتهایی هستند که در ادامه هر کدام را به اختصار توضیح خواهیم داد .
سمعک جیبی (body worn)
اولین نوع سمعک ها از نوع جیبی بودند. امروزه کاربرد زیادی ندارند. در افراد کهنسال و کسانی که نمی توانند سمعک را بروی گوش خود حفظ کنند، کاربرد دارد.
سمعک عینکی (spectacle)
بعضی از افراد همراه با نابینایی دچار کم شنوایی نیز می باشند. سمعک های عینکی در انهای دسته عینک قرار می گیرند و فرد هنگام استفاده از عینک، از سمعک خود نیز استفاده می کند.
سمعک پشت گوشی(BTE)
پرکاربردترین و قوی ترین سمعک ها ازنوع پشت گوشی می باشد. سمعک پشت گوشی دارای دو قسمت می باشد. قسمت اصلی پشت گوش قرار می گیرد. این قسمت موزی شکل شامل میکروفون، پردازشگر و رسیور به همراه باتری می باشد
قالبی متناسب با گوش هر فرد نیز در درون گوش قرار می گیرد ارتباط این دو قسمت از طریق تیوب می باشد. سمعک های پشت گوشی می توانند انواع کم شنوایی را پوشش دهند.تجویز سمعک پشت گوشی در کودکان بسیار بالا می باشد.
در مدل دیگری از سمعک های پشت گوشی رسیور از قسمت ااصلی جدا شده است و به داخل گوش منتقل می شود. این نوع از سمعک ها را RIC یا رسیور در گوش می نامند.
سمعک های داخل گوشی(ITE)
این گروه از سمعک ها در داخل گوش قرار می گیرند. این سمعک ها دارای انواع مختلفی می باشند که بسته به محل قرار گیری دارای نام های مختلفی می باشند.
سمعک های(IIC)
از جمله سمعک های داخل گوشی می باشند که به سمعک نامرئی معروف اند. این سمعک ها در خم دوم کانال گوش قرار می گیرند و از نظر زیبا شناختی بسیار مورد تئجه کاربران سمعک می باشند. محدوده کم شنوایی ملایم تا متوسط را می توانند پوشش دهند.
سمعک های کاملا داخل کانال گوش(CIC)
این گروه از سمعک ها نیز در رده سمعک های نامرئی می باشند و تفاوت آنها با سمعک های IIC در محل قرارگیری از پرده گوش می باشد. محدوده کم شنوایی آنها ملایم تا متوسط می باشد.
سمعک های داخل کانال(ITC)
محل قرارگیری سمعک های داخل کانال در بخش کوچکی از کانال و ابتدای مجرا می باشد. اندازه این سمعک نسبت به سمعک نامرئی بزرگ تر است و محدوده کم شنوایی بیش تری را پوشش می دهد.
بهترین نوع سمعک کدام است ؟
بهترین نوع سمعک با توجه به مدار پردازشی و نوع قرار گیری آن بر روی گوش بر اساس معیارهایی مانند میزان کم شنوایی و شرایط کاربر سمعک مشخص می شود، که در این زمینه توضیه می کنیم با متخصص شنوایی در ارتباط باشید .
بدون دیدگاه